“Mawiano, że starsze Duchy porywają dzieci, by prać im umysły i szkolić na bezwzględnych wojowników. Twierdzono, że ich dusze zastępuje się demonami, po to by byli bezwzględni w boju, że do ich ciał wplata się zaklęcia”
W lutym swoją premierę miała nowa książka Arkadego Saulskiego „Czerwony lotos”. Głównym bohaterem jest Kentaro, zwany także duchem. Mistrz walk, którego celem było chronić swą Panią (Nieśmiertelną). Niestety zawodzi, ale dostaję drugą szansę. Jak postąpi główny bohater? Czy wykorzysta daną mu szanse? Na to pytanie znajdziecie odpowiedź w książce.
„Czerwony Lotos” to piękna opowieść, w której autor zabiera nas do fantastycznego Kraju Kwitnącej Wiśni i czasów samurajów. To świat bardzo brutalny, ale też pełen określonych praw i zwyczajów nimi rządzących. Sceny walk są przedstawione bardzo obrazowo. Brutalne i krwawe ale, co ważne, też niezwykle precyzyjne. „ Czerwony lotos” to wciągająca książka, w której znajdziemy takie cnoty jak odwaga i honor a także zdradę i okrucieństwo.
O tym jak powstawała książka, co było inspiracją i czy katana jest dobrą bronią zapraszam do wysłuchania rozmowy z Arkadym Saulskim.
O książce:
„Mawiano, że starsze Duchy porywają dzieci, by prać im umysły i szkolić na bezwzględnych wojowników. Twierdzono, że ich dusze zastępuje się demonami, po to by byli bezwzględni w boju, że do ich ciał wplata się zaklęcia. Mówiono wreszcie, że ciała Duchów poddawane są nieodwracalnym przemianom, dzięki czemu ich zmysły są wyostrzone poza zdolności zwykłych śmiertelników.W każdej bajce, legendzie czy plotce jest ziarno prawdy.”
Kentaro miał w życiu jedno zadanie: chronić swoją Panią. Zawiódł. Dostał drugą szansę i powinien wykorzystać ją mądrze. Chronić swoją nową rodzinę. Stanąć przeciwko dzikim najeźdźcom niszczącym kraj, wszak jeden Duch wart jest więcej niż setka samurajów. Poniechać zemsty na jedynym człowieku zdolnym ocalić Nippon przed barbarzyńską nawałą. Tak, Kentaro powinien postąpić właśnie w ten sposób. Niestety, o czym nie wspominają legendy, Duchy pozostają ludźmi. I potrafią i kochać i nienawidzić. Jak każdy, tylko znacznie mocniej.
Arkady Saulski – urodzony 20 lutego 1987 roku w Gdyni. Absolwent stosunków międzynarodowych na Akademii Marynarki Wojennej. Dziennikarz „Gazety Bankowej”, członek zespołu redakcyjnego oraz wydawca portalu wGospodarce.pl.
Debiutował w 2010 roku w „Nowej Fantastyce” opowiadaniem „Dzieci Syberyjskie”.
Na kilka lat porzucił działalność pisarską, by powrócić w powieściach „Czarna kolonia” (2016) i Wilk (2016).
W 2017 roku wydał swoje opowiadanie w antologii Ostatni dzień pary 2.
Jego opowiadanie „Husarze Śmierci” zdobyło drugą nagrodę w konkursie Stwórz Swoją Historię.
Opowiadanie „Księga Ostrzy” zajęło także drugie miejsce w konkursie Dylematy Singielki
W dzieciństwie chciał być archeologiem, potem filmowcem, ostatecznie
odnalazł się w tworzeniu literatury, bo jak sam mówi „ dla literatury
wystarczy tylko kartka i długopis”.
Zapytany o swoich literackich idoli wymienia jednym tchem Rafała Dębskiego, Feliksa Kresa, Georga R.R. Martina, Miroslava Žambocha i Mario Puzo.
Jak sam mówi, nie potrafi nie wymyślać stale nowych historii. Nieustanne tworzenie scenariuszy to jego największe uzależnienie.
Najbardziej lubi spacery i długie rozmowy z żoną oraz rozgrywki Warhammera. Doskonale sprawdza się jako kura domowa, chociaż od dzieciństwa walczy z kapciami, które uznaje za element systemu domowej opresji.
Rozmawiał : K.D
Wszystkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie i rozprzestrzenianie artykułu bez zgody autora jest zabronione!
Prawo chronione przez ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych: Dz.U. z 1994 r. Nr 24, poz. 83
