#wtonacjirecenzji: Znowu nie dałam…. „Nie piję,nie palę…” czyli musicalowe przedstawienie wartości dzisiejszego pokolenia

Spektakl obdziera ze złudzeń nasze pragnienia, marzenia i życie codzienne. Bez filtrów, nakładek i słodzenia ukazuje świat prawdziwy i surowy, nie ten wykreowany w social mediach.

Musical mówi o współczesnych Polakach z utworami takich wykonawców jak: Coma, Czesław Śpiewa, Zbigniew Wodecki, Ania Dąbrowska, Kabaret Starszych Panów czy Mikromusic feat. Skubas.

Recenzja sztuki Nie piję,nie palę…#wtonacjirecenzji

 Czy zastanawiałeś / zastanawiałaś się kiedyś co działo by się z Tobą gdyby pewnego dnia okazało się, że fejs, Tinder, Google nie działa? Nic nie działa, świat zostaje odłączony i musisz zacząć żyć, bez lajków, serduszek, komentarzy pod twoim selfie. Musisz zacząć żyć, wyjść do ludzi, porozmawiać z żoną, mężem, szefem , koleżanką patrząc w oczy. Są tylko ludzie, nie ma niebieskiego ekranu, który zastąpił prawdziwe relacje i konwersacje face to face. Nagle masz czas, dużo czasu…i dostrzegasz, że są ludzie i Ty, w relacjach z nimi. Nie możesz już się schować w swojej kryjówce stworzonej z gier czy na profilu Instagrama. Musisz wyjść, pokazać się i zobaczyć co jest wokół Ciebie. Czy spodobało by Ci się to? Czy umiałbyś się w tym prawdziwym świecie odnaleźć?

 Aktorzy na scenie teatru WARSawy zachęcają nas do spojrzenia z widowni na nasz świat, w którym wszyscy tkwimy, wszyscy go tworzymy i na który wyrażamy zgodę. Ale również zachęcają do zajrzenia w głąb siebie, zapraszają do świata naszych marzeń i tęsknot.

Musical jest zachętą do zmierzenia się z własną samotnością, która zżera nas od środka i do poszukania odpowiedzi: Jak żyć?

„Nie piję, nie palę, chętnie zrobię z pani mamę” ukazuje pokolenie ludzi, którzy są przytłoczeni swoimi problemami, zmartwieniami, pretensjami. I mimo,że dzisiejszy świat podaje nam wszystko na tacy, to młodzi ludzie nie są szczęśliwi a powinni wejść w dojrzałe życie  z radością i energią. Wszystko jest na wyciągniecie ręki: etat, mieszkanie z wysokim czynszem, kontakt ze światem ale to nie daje nam żadnej satysfakcji. Widzimy pokolenie nieszczęśliwe, nie potrafiące wręcz walczyć o to szczęście, bez celu w życiu, bez ideałów…

 Ale co się dzieje w sercach i głowach tych młodych ludzi? Wsłuchując się w teksty piosenek, które rozbrzmiewały z ust aktorów dowiadujemy się, że ich serca i głowy są wypełnione nadzieją, pragnieniami, po które nie potrafią sięgnąć. Utwory zrzucają maski pokolenia prekariuszy i ukazują ludzi wypełnionych tęsknotami, marzeniami ale  wołających o pomoc…

Nie piję,nie palę…to spektakl o wartościach naszych czasów .

 Spektakl uderza w czułe struny. Myślę, że niejedna osoba na widowni odnalazła siebie lub kogoś bliskiego na scenie teatru. Doskonale przedstawione „życie” młodych ludzi zmagających się z problemami współczesnego świata. Mocny, prawdziwy, surowy. Wartka akcja z muzyką bardzo dobrze budującą nastrój. Piosenki wywołują wiele emocji a sama sztuka wzrusza, zmusza do refleksji ale nie zabrakło również momentów, które wywoływały szczery śmiech. Jednak najbardziej poruszają przedstawione tematy: samotność, szukanie miłości w sieci i zdobywanie jej substytutu w wirtualnym świecie, zmierzanie się z własną bezsilnością, poczuciem „Jestem nieważny”, walka o marzenia, oczekiwania, pustka.

 Świetna gra młodych, dobrze zapowiadających się aktorów, doskonały wybór utworów, wspaniałe głosy i niełatwe tematy…Ja osobiście polecam. Zarówno młodym aby zmierzyli się z sami ze sobą i zajrzeli w głąb siebie ale i starszym, żeby spróbowali zrozumieć młodsze pokolenie i w razie potrzeby wyciągnęli pomocną dłoń.

Za udostępnienie spektaklu dziękujemy: