Po przerwie zapraszamy ponownie Państwa do Teatru Polskiego w Warszawie!
Do końca sezonu artystycznego Teatr przygotował aż trzy premiery.
29 maja odbędzie się premiera „Baby-Dziwo” w reżyserii Ewy Domańskiej, z udziałem publiczności.
reżyseria: Ewa Domańska
scenografia:
Jolanta Gałązka
kostiumy: Grażyna Piworowicz
światło: Jarosław Wardaszka
OBSADA:
Valida Vrana: Ewa Makomaska
Baronowa Lelika Skwaczek: Anna Cieślak
Petronika Selen-Gondor: Kornelia Maciejewska
Norman Gondor: Dominik Łoś
Ninika: Dorota Bzdyla
Halima: Hanna Skarga
Kołopuk Genor: Krystian Modzelewski
Agatika Kormor: Katarzyna Skarżanka
Muk Kormor: Tomasz Drabek
Mariata: Marta Alaborska
Adiutant: Paweł Krucz
Dyrektor radia: Adam Biedrzycki
Nosz, policjant: Przemysław Wyszyński
Komisja Poborowa: Ewa Domańska, Przemysław Wyszyński
Lekarz: Marcin Jędrzejewski
Ta groteska, tyleż śmieszna, co
przerażająca, swoją premierę miała w 1938 roku, gdy
w kilku europejskich krajach panował już faszyzm w swoich odmianach. Maria
Pawlikowska-Jasnorzewska, poetka znana przede wszystkim z eterycznych,
miłosnych wierszy, w „Babie-Dziwo” stworzyła przenikliwy i szyderczy obraz
wszelkiej wodzowskiej władzy o zapędach totalitarnych.
Oto w umownym państwie o nazwie Prawia bezwzględnie rządzi Valida Vrana – opętana głoszoną przez siebie ideologią dyktatorka. Społeczeństwo podporządkowuje się jej bez szemrania, zamieniając się w coraz bardziej bezwolnych poddanych, czerpiących jednak korzyści ze swojego zniewolenia.
Po ponad osiemdziesięciu latach „Baba-Dziwo” wciąż daje do myślenia…
Są w tym utworze akcenty
tragiczne. Na przeszło dwadzieścia lat przed „Nosorożcem” Eugeniusza Ionesco,
przed „Niemcami” Kruczkowskiego, nie mając jeszcze wtedy okrutnych doświadczeń
wojny totalitarnej, Pawlikowska pokazała proces przemian normalnego,
przyzwoitego człowieka w bezduszny i zastraszony przedmiot manipulacji, proces,
który nie tylko prowadzi do zewnętrznego posłuszeństwa, ale gorzej, do
zakłamania wewnętrznego. Totalitaryzm wprowadzony do państwa Prawia przez
koszmarną babę dyktatora Vranę, zwalcza najostrzej indywidualne odruchy i
odchylenia. Miłość jest takim odchyleniem od normy. Sprawami rozmnażania i
płodzenia przyszłych obywateli zajmują się nie oni sami, ale „Syndykat spraw
rodzinnych”. Oni tylko z entuzjazmem wykonują rozkazy.
Satyra polityczna, jaką jest
Baba-Dziwo, jest też sztuką o miłości. Przewrotnie, ale tak.
To sztuka o braku miłości, o nienawiści. Z nienawiści do ludzi wymyśla swój
diaboliczny system Valida, z kompleksów i pogardy, z zawiści wobec tych, którym
jest dana radość i szczęście. Ten arcyciekawy utwór jest także komedią, bo
rzecz się kończy pomyślnie – buntem i upadkiem cynicznej baby-wodza. Nie
wszyscy dali się zastraszyć, nie wszystkich doprowadził pokazany tam system do
zniewolenia i wyparcia się siebie. Historyczny odpowiednik baby-dyktatora także
upadł, ale towarzyszył jego klęsce bilans najbardziej w dziejach krwawej wojny.
Stefan Treugutt,
fragment przedmowy do wydania dramatów Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej
PREMIERA
29 maja 2021 roku, Duża Scena
Premiera online
spektaklu odbyła się na żywo 20 listopada 2020 roku
Wsparcie ze środków Funduszu Przeciwdziałania COVID-19
* * *
Janusz Majcherek
Słowo jest ogień
reżyseria: Szymon Kuśmider
scenografia: Jolanta Gałązka
kostiumy: Grażyna Piworowicz
muzyka: Dominik Strycharski
reżyseria światła: Jarosław Wardaszka
OBSADA:
Norwid I: Krzysztof Kwiatkowski
Norwid II: Paweł Krucz
Norwid III: Jerzy Schejbal
Pan I / Norwid IV: Krystian Modzelewski
Pan II / Norwid V: Adam Cywka
Zakonnica: Katarzyna Skarżanka
Pani I: Ewa Domańska
Pani II: Dorota Landowska
oraz Andrzej Seweryn
Cyprian Kamil Norwid – człowiek niepotrzebny, jak sam napisał „w trupie doskonałej nad-kompletowy aktor”. Twórca, który szukał swego miejsca i go nie znalazł. Artysta, który wiedział, że społeczeństwo go nie chce, tym boleśniej odczuwał, że jest temu społeczeństwu potrzebny. Niespełniony geniusz, samotnik postrzegany jako dziwak.
Niezależność
myśli utożsamiał z niezależnością materialną. Nie umiał jak Mickiewicz
zjednywać sobie ludzi, nie grywał na giełdzie jak Słowacki, nie mógł dokładać
do swej twórczości z rodowego majątku jak Krasiński… Chciał utrzymywać się
wyłącznie
z działalności twórczej. Wolność artystyczną okupił życiem w ubóstwie, śmiercią
w nędzy
i zapomnieniem tuż po odejściu. „Czwartym wieszczem” stał się dopiero w dwudziestym
wieku.
Dziś, w 200 rocznicę urodzin Norwida, czytamy go na nowo. A jego „słowo jest ogień”.
W scenariuszu wykorzystano teksty Cypriana Kamila Norwida oraz Konstantego Gaszyńskiego, Juliusza W. Gomulickiego, Andrzeja Edwarda Koźmiana, Kajetana Koźmiana, Zygmunta Krasińskiego, Teofila Lenartowicza, Władysława Mickiewicza, Czesława Miłosza, Marcelego Motty’ego, Aleksandra Niewiarowskiego, Jana Rosena, Zbigniewa Sudolskiego, Józefa Tokarzewicza, Antoniego Zaleskiego.
PREMIERA
12 czerwca 2021, Duża Scena
* * *
Marguerite Duras
Savannah Bay
reżyseria: Józef Opalski
przekład: Jolanta
Sell
opracowanie muzyczne: Józef Opalski
dekoracja i kostiumy: Aleksandra Reda
wizualizacje: Wojciech Kapela
reżyseria światła: Karolina Gębska
Młoda kobieta odwiedza Madeleine, starzejącą się
aktorkę – może być jej opiekunką, wnuczką, a może aktorką, która pragnie zająć
jej miejsce…. Rozmawiają o przeszłości.
O tym, co wydarzyło się pewnego lata w zatoce Savannah. Starsza niewiele
pamięta – a może tylko gra kolejną w życiu rolę, młodsza nie pamięta nic – wie
tyle, ile jej powiedziano. We wspomnieniach pojawia się trzecia kobieta, która
znała odpowiedzi na wszystkie pytania, ale jej już nie ma. To, co minęło powoli
powraca, pieczołowicie składane z fragmentów zdarzeń odnajdywanych na granicy
pamięci i zapomnienia, na styku prawdy i kreacji,
w brzmieniu słów i ciszy między słowami.
„Savannah Bay” to kameralny dramat autorstwa
cenionej francuskiej pisarki Marguerite Duras – autorki nominowanego do Oskara
scenariusza filmu „Hiroszima, moja miłość”
i bestsellerowej autobiograficznej powieści „Kochanek”.
OBSADA:
Madeleine
Anna Polony / Ewa Domańska
Młoda kobieta
Anna Cieślak
O realizacji tej sztuki marzyłem od kilku lat. Tekst dramatu jest koncertem na dwie wielkie aktorki; sztuka pełna poezji, refleksji nad światem i kondycją ludzką. Dotyka dotkliwie istoty teatru i tajemnicy aktorstwa. Jeden z najpiękniejszych tekstów we współczesnej dramaturgii. Idealny, jestem przekonany, do realizacji w Teatrze Polskim w Warszawie i Starym Teatrze w Krakowie, gdzie tego typu nieoczywiste teksty znajdują swój świat i dobrze się w nim czują. Widzę jak wielki zapał do tej pracy dzielą ze mną i aktorki, i zespół moich współpracowników. Mam nadzieję, że naszą miłość do „Savannah Bay” podzieli także publiczność.
Józef Opalski
PREMIERA
17 czerwca 2021, Scena Kameralna im. Sławomira Mrożka
Spektakl realizowany we współpracy z Narodowym Starym Teatrem w Krakowie.
Premiera online spektaklu odbyła się na żywo 20 listopada 2020 roku.
Ta groteska, tyleż śmieszna, co przerażająca, swoją premierę miała w 1938 roku, gdy w kilku europejskich krajach panował już faszyzm w swoich odmianach. Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, poetka znana przede wszystkim z eterycznych, miłosnych wierszy, w „Babie-Dziwo” stworzyła przenikliwy i szyderczy obraz wszelkiej wodzowskiej władzy o zapędach totalitarnych.
Obsada: Marta Alaborska, Dorota Bzdyla, Anna Cieślak, Ewa Domańska, Kornelia Maciejewska, Ewa Makomaska, Hanna Skarga, Katarzyna Skarżanka, Adam Biedrzycki, Tomasz Drabek, Marcin Jędrzejewski, Paweł Krucz, Dominik Łoś, Krystian Modzelewski, Przemysław Wyszyński.
* * *
