Miny polskie premiera 29 stycznia 2018 ,Duża Scena – Teatr Polski
Reżyseria: Mikołaj Grabowski
Scenariusz: Mikołaj Grabowski, Tadeusz Nyczek
Scenografia: Mikołaj Grabowski
Kostiumy: Katarzyna Kornelia Kowalczyk
Choreografia: Mikołaj Grabowski
Projekcje: Michał Grabowski
Światło: Michał Grabowski
Scenariusz autorstwa Tadeusza Nyczka i Mikołaja Grabowskiego oparty jest na „Wyzwoleniu” Stanisława Wyspiańskiego, „Opisie obyczajów…” Jędrzeja Kitowicza, utworach Witolda Gombrowicza: „Dziennikach”, „Ferdydurke”, „Operetce”, „Ślubie” oraz „Mimice” – XIX-wiecznym podręczniku dla aktorów autorstwa Wojciecha Bogusławskiego.
Miny polskie są próbą rozpoznania i opisania schematów, które organizują życie narodowe. Gesty, miny, pozy – gombrowiczowskie gęby, które przyprawiamy innym lub za którymi sami się chowamy. Życie narodu – społeczne, polityczne, artystyczne – od wieków w pętach obyczaju i konwenansu. Polska dawna i współczesna, które wzajemnie się w sobie przeglądają.
Mikołaj Grabowski od dawna interesuje się istotą czy też genem polskości. Odkrywa go
w świadectwach kultury sarmackiej, szlacheckich gawędach i pamiętnikach, ale także
w krytycznych przetworzeniach, polemikach czy nawet parodiach, jakim dawne tradycje i mentalność Polaków poddała nowoczesna literatura, zwłaszcza Gombrowicz. Z oby tych źródeł wyrosły tak znakomite przedstawienia Grabowskiego, jak Pamiątki Soplicy wg Henryka Rzewuskiego, Trans-Atlantyk wg Gombrowicza czy legendarny Opis obyczajów wg ks. Kitowicza.
OBSADA:
Wyspiański: Maksymilian Rogacki
Muza: Joanna Halinowska
Konrad: Krystian Modzelewski
Starzec: Jerzy Schejbal
Kaznodzieja: Ewa Makomaska
Samotnik: Natalia Sikora
Prymas: Antoni Ostrouch
Mówca: Marta Alaborska
Wróżka: Eliza Borowska
Bogusławski: Jan Peszek
Aktor: Paweł Krucz
Aktorka: Anna Cieślak
Szlachcic I: Piotr Cyrwus
Szlachcic II: Wojciech Czerwiński
Szlachcic III: Tomasz Błasiak
Szlachcianka I: Maja Barełkowska
Szlachcianka II: Izabella Bukowska-Chądzyńska
Gombrowicz: Grzegorz Mielczarek
Miny polskie są kolejnym portretem naszej zbiorowości, jej „czerepu rubasznego” i „duszy anielskiej”. Stawiają pytanie o to, czy istnieje coś takiego, jak charakter narodowy i w czym on się przejawia. Co pozostaje w nas stałe i niezmienne mimo zmieniających się okoliczności historycznych.
Grabowski wraz z Tadeuszem Nyczkiem stworzyli scenariusz, w którym przyglądają się polskości niejako z czterech punktów widzenia. Na schyłek sarmatyzmu i czasy saskie patrzymy oczami ks. Kitowicza; żrącą i dotkliwą krytykę tradycji, narodu i społeczeństwa autorzy wyjęli z Wyzwolenia Wyspiańskiego; prześmiewczym duchem wywracającym polskość na nice jest, rzecz jasna, Gombrowicz. Cały zaś zamysł opiera się na Mimice – podręczniku gry aktorskiej, który napisał Wojciech Bogusławski, skądinąd koryfeusz Oświecenia i zwolennik antysarmackich reform. Można więc powiedzieć, że jest to przedstawienie o odwiecznym przymusie strojenia min i „przyprawiania gęby”, jak to opisywał Gombrowicz. I o „robieniu Polski na każdym kroku i codziennie”, jak to ujmował Wyspiański. Gdzie pod tymi manifestacjami kryje się autentyczność Polaków? Oto pytanie.
Premierą spektaklu „Miny polskie” inaugurujemy obchody stulecia odzyskania niepodległości.
