„Mistrz” – nadzieja w walce o przeżycie.

26 sierpnia odbyła się oficjalna premiera filmu „Mistrz” zainspirowanego losami Tadeusza”Teddy” Pietrzykowskiego, w którym mamy opowieść o czasie jego pobytu w obozie Auschwitz I. Jest to inspirowana autentycznymi zdarzeniami historia o harcie ducha, niezwykłej woli życia i o sile jaką można czerpać z walki za innych.

Tematyka obozowa zawsze wzbudza wiele kontrowersji. W dziełach pisanych czy kinowych łatwo o przerysowanie postaci czy spłycenie znaczenia tragedii która działa się za bramą z widniejącym sloganem „Arbeit macht frei”. W filmie „Mistrz” to się nie zadziało.

Scenografia stworzona 1:1 i znakomite odtworzenie roli tytułowego bohatera przez Piotra Głowackiego sprawiają, że film trzyma w napięciu do samego końca.

Tadeusz Pietrzykowski jest więźniem z numerem 77. Do obozu trafia z pierwszym transportem. Więźniowie wiedzą kim jest – bokserem z warszawskiego klubu „Legia”, trenowanym przez Feliksa Stamma. Przed wojną, w środowisku bokserskim słynął z uników i miał zadatki na karierę. Jednak tu, w obozie Auschwitz, nie miało to żadnego znaczenia. Nie zamierzał być bohaterem, wyrwany ze swojego rodzinnego dworku  i rzucony w sam środek piekła chciał tylko wykonywać swoją pracę aby przeżyć. Sprowokowany przez kapo i zmuszony do pojedynku daje pokaz swoich umiejętności pięściarskich. I tak o  to „Teddy” i bokserskie igrzyska stały się zabawą i dochodową rozrywką dla znudzonych SS-manów.

Dla Pietrzykowskiego była to walka o zachowanie człowieczeństwa, godność i honor swój ale i wszystkich więźniów. Nawet w tak ekstremalnych warunkach potrafił odnaleźć w sobie sportowego ducha.

Stanął na ringu a jego odwaga i męstwo budziły respekt nawet wśród obozowych katów. Pojawiło się również kilka pobocznych wątków, które tylko uzupełniły historię boksera.

• 

• 

„Mistrz” nie jest tylko biografią wybitnego sportowca. Oczywiście reżyser Maciej Barczewski rekonstruuje wiele ważnych wątków z życia bohatera, ale najważniejsza jest sama droga do mistrzostwa. Tu nie ma walki o tytuły a o przetrwanie.

Zdjęcia Witolda Płóciennika wypadają znakomicie i bardzo przekonująco, podkreślają grozę obozu a ścieżka dźwiękowa Bartosza Chajdeckiego podkreśla efekt filmu.

Najciekawszą postacią drugoplanową, która została mocno zarysowana w filmie jest Rapportführer grany przez Grzegorza Małeckiego. Jako najważniejszy urzędnik Wydziału III Rzeszy w strukturze niemieckich obozów czuł się w Auschwitz jak pan decydujący o ludzkim życiu i śmierci.

• 

• 

• 

• 

• 

Najważniejsze żeby zgadzały się cyfry. Sadystyczny w mundurze esesmana, za drzwiami rodzinnego domu zmieniał się w dystyngowanego męża i i oddanego ojca. Pozostali bohaterowie tworzą tło dla toczącego się pojedynku pomiędzy tymi dwoma bohaterami.

Należy jednak podkreślić, że film należy do sukcesu Piotra Głowackiego, który włożył wiele pracy i trudu żeby jak najlepiej wcielić się w rolę  Tadeusza Pietrzykowskiego,. Spędził mnóstwo czasu w Muzeum Auschwitz-Birkenau ale i na sali treningowej. Pod okiem Michała Pluskoty i Konrada Ostrowskiego  pracował nad ciałem i siłą, poznawał wiedzę bokserską, zrzucił aż 16 kg. Aktorowi zależało aby walki były żywe i wyglądały jak prawdziwe. Bohater mówi w filmie niewiele, gra opiera się  głównie na mimice i fizyczności.

• 

• 

• 

• 

• 

Zanim wybierzecie się do kina warto poznać historię Tadeusza „Teddy” Pietrzykowskiego, w czym z pewnością pomoże książka o tym samym tytule, której premiera ukazała się równocześnie z filmem.

W skrócie:

W 1941 r. Pietrzykowski stoczył pierwszą walkę z niemieckim kapo, wicemistrzem wagi średniej Niemiec, Walterem Dunningiem. Nagrodą za wygraną walkę miał być chleb. Przedwojenny wicemistrz Polski szybko zdobył także tytuł mistrza wszechwag niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. W 1943 r. został przeniesiony do KL Neuengamme, gdzie stoczył około 20 walk. Później trafił do KL Bergen-Belsen. Tam doczekał wyzwolenia w 1945 r. Po powrocie do Polski pracował jako instruktor wychowania fizycznego. Zmarł w 1991 r.