Przyjaźń to jedna z najważniejszych wartości w życiu. Daje siłę i poczucie akceptacji. Przyjaciel potrafi wysłuchać i zrozumieć, nie oczekując niczego w zamian. Niektórzy twierdzą, że dzielenie się z przyjacielem swoimi troskami, zmniejsza je o połowę. Szczególna jest przyjaźń człowieka i zwierzęcia. To my dla pupila jesteśmy centrum wszechświata, a on akceptuje nas takimi jakimi jesteśmy. Zwierzęta zwiększają naszą wrażliwość, pozwalają się otworzyć na innych, a często nawet pokonać największe życiowe traumy.
Tego typu relację widzimy w filmie familijnym „Wiki i jej Sekret” w reżyserii Denisa Imberta, który wyprodukowany został przez twórców serii „Bella i Sebastian”.
Główna bohaterka, ośmioletnia Wiki (w tej roli Shanna Keil) boryka się z ogromnym cierpieniem po śmierci matki. Razem z ojcem przeprowadza się do małego miasteczka w górach. Nic nie przynosi ukojenia jej smutkowi, jest zamknięta w sobie, przestaje mówić. Pewnego dnia jej życie nieoczekiwanie się zmienia. Pojawia się istota, za którą Wiki staje się odpowiedzialna. Czy to pomoże dziewczynce pokonać problemy, przezwyciężyć żal i nawiązać relacje z rówieśnikami? Jak na nowego towarzysza zareaguje tata Wiki? Będzie ją wspierał, czy raczej nie będzie w stanie zrozumieć tego rodzaju przyjaźni i zrobi wszystko, żeby położyć temu kres?
Nowy film twórców „Belli i Sebastiana”
Z pewnością znajdą się widzowie, którzy stwierdzą, że produkcja jest mało angażująca, schematyczna, do obejrzenia „jednym okiem”. Nie ma dynamicznych zwrotów akcji, nie jest godna polecenia. Nic bardziej mylnego. Film jest ciepłą opowieścią dla całej rodziny. Oprócz pięknej, emocjonalnej relacji Wiki i jej przyjaciela, film porusza też kilka innych ważnych kwestii. Według mnie na pierwszy plan wysuwa się wątek stosunku człowieka do natury, w tym oswajania dzikich zwierząt. Nie będę zdradzać szczegółów filmu i jakiego wyboru finalnie dokonuje bohaterka. Jedno jest pewne, będzie to trudna dla niej decyzja, a widzom może zakręcić się łezka w oku. Zdradzę tylko, że moja rodzina obejrzała film z wielkim zaciekawieniem.
Szczególnie wyraźnie widać, że główna bohaterka nawiązała bliską więź ze zwierzęciem i nie była to tylko gra aktorska, dopracowana na potrzeby filmu. Wilk rzeczywiście zaakceptował dziewczynkę, co pozwoliło twórcom filmu uchwycić szczególne momenty ich przyjaźni. Niektóre sceny nie były zaplanowane, skupiały się na spontanicznej relacji dziewczynki i zwierząt. W produkcji udział wzięły prawdziwe wilki urodzone w Pirenejach, co jest bezwzględnym atutem filmu.
Muszę przyznać, że niektóre sceny w filmie to prawdziwa rozkosz dla oczu. Urokliwe, malownicze górskie krajobrazy i małe francuskie miasteczka gdzie dzieje się akcja, akcentowane są ciekawą klimatyczną muzyką, której twórcą jest Armand Amar.
Film z pewnością jest wart polecenia, do obejrzenia w rodzinnym gronie. Może też stanowić pewną płaszczyznę edukacyjną dla dzieci, które poznają jak żyć w zgodzie z naturą i czym jest właściwe obcowanie ze zwierzętami. Pokazuje, kiedy warto, a nawet należy zrezygnować z własnego dobra na rzecz innych. Film jest doskonałym pretekstem do rozmów, co jest
w życiu ważne, czym jest przyjaźń, lojalność i odpowiedzialność. Pokazuje, że kontakt ze zwierzętami uczy samodzielności a niekiedy nawet poświęcenia. Wszystko to kształtuje nas jako ludzi.
Czy warto zobaczyć Wiki i jej sekret ?
W filmie nie ma scen przemocy. Produkcja jest w zasadzie jednowątkowa, co przez niektórych może być traktowane jako duży minus. Mając na względzie jednak tych najmłodszych odbiorców, to dobre rozwiązanie. Przekaz filmu jest dosyć jednoznaczny, choć może być nieco trudny do zrozumienia dla dzieci poniżej 6 roku życia.
Warto podkreślić, że w rolę ojca Wiki, w polskiej wersji językowej wcielił się Marcin Dorociński.
